Last update 3 September 2023
Produkty do pielęgnacji skóry mogą być klasyfikowane jako leki, kosmetyki i kosmeceutyki, jednak granica wykładnicza pomiędzy tymi kategoriami jest niewyraźna i jest szeroko kwestionowana przez dermatologów, farmaceutów i kosmetologów. Leki i kosmetyki są obecnie przedmiotem szerokiej dyskusji i znajdują akceptację w światowych agencjach regulacyjnych, jednak termin kosmeceutyki jest używany jako chwyt marketingowy i nie jest uznawany za oficjalną kategorię prawną.
Produkty dla skóry uznawane za kosmetyki są ogólnie definiowane jako produkty służące do czyszczenia, upiększania, promowania atrakcyjności lub zmiany wyglądu, podczas gdy leki są przeznaczone do diagnozowania, leczenia, łagodzenia, terapii lub zapobiegania chorobom, które mogą wpływać na strukturę lub jakąkolwiek funkcję skóry. Agencje regulacyjne w różnych krajach starają się uporządkować ofertę produktów, aby zapewnić bezpieczeństwo użytkownikom zarazem ograniczając nowym podmiotom wejście na rynek.
Prosta analiza, nie tylko strony www Polskiego Związku Kosmetycznego, ale jego Członków na przestrzeni dłuższej niż 20 lat, daje nam obraz, że oprócz przychylnego otoczenia polityczno-gospodarczego tej branży (między innymi przez wejście do EU, dotacje, powstanie nowych możliwości dystrybucyjnych, kursów walut, kosztów pracy, kosztów produkcji, zwiększania świadomości społeczeństwa na temat higieny), ma się ona dochodowo i to w warunkach dużej konkurencji. Obok protekcjonizmu ze strony Państwa, ma również zapewnioną pomoc w poszukiwaniu nowych rynków sprzedaży swoich produktów (aktualnie pod nosem Chin: Filipiny, Indonezja, Malezja, Singapur, Tajlandia, Brunea, Wietnam, Laos i Mjanma i Kambodża). Jej główne dotychczasowe obszary transakcyjne to kraje UE i Rosja.
Ogólnie to jest ekskluzywnie i na bogato.
Zatem obok przetwórstwa spożywczego na pewno ta gałąź gospodarki jest ważna dla polskich władz czy z prawej czy z lewej strony.
Wśród członków PZK widzimy światowe firmy farmaceutyczne i kosmetyczne takie jak Coty o której za czasów minionego ustroju, jeden z polskich piosenkarzy śpiewał:
“Są Francuzki które ponoć słyną w świecie z mody
Zdobią twarze w makijaże i pachnące wody
Lecz jak czułbyś się nad ranem idąc do roboty
Gdybyś nagle poczuł w nozdrzach zapach firmy Coty
Albo zamiast pokowboić w dalekiej Syberii co
Miałbyś całe swoje życie spędzić w perfumerii.”
A sama firma Coty Inc. 23 listopada 2022 ogłosiła, że chce skupić na kwotę 200 mln USD swoje papiery dłużne z 1.1 mld USD jakie zaciągnęła wciągu ostatnich 15 miesięcy, aby zmniejszyć koszty odsetkowe.
A więc marki a obok nich także duże inwestycje.
Sam tylko rynek europejski kosmetyków był wyceniany w 2021 na 80 000 000 000 euro i był to rynek przy 500 000 000 Konsumentów UE, drugi na świecie pod względem siły nabywczej kosmetyków i środków do higieny.
Największe krajowe rynki kosmetyków i produktów higieny osobistej w Europie w 2021 to Niemcy 13,6 mld euro, Francja 12,0 mld euro, Włochy 10,6 mld euro, Wielka Brytania 9,9 mld euro, Hiszpania 6,9 mld euro i Polska 4,0 mld EUR – dane za Cosmetic Europe.
Zwiększający z roku na rok dochód przechodzący w setki milionów USD, notują również producenci testerów wykorzystywanych w kosmetyce bez udziału zwierząt.
W poniższym artykule dowiesz się, że sam kosmetyk bez dodatków recepturowych tak tajemnych dla każdego producenta, nie jest skomplikowany do zrobienia, dowiesz się, o pewnej przypadłości na którą cierpi prawie 150 milionów ludzi na świecie dla której kosmetyki przynoszą ulgę.
Na bazie tego wszystkiego zarekomendujemy lub nie, zgodnie z naszą wcześniejszą zapowiedzią pierwszy produkt przez nas wybrany (będzie ich więcej) z pierwszego social medium z kilku różnych, z którego poproszono nas o recenzje produktów lub producentów z ich postów, a który wpisuje się w całość materiału jaki czytasz.
Produkt ten jest przygotowywany z iście aptekarską precyzją, na pewno większą niż mogą pochwalić się firmy z Big Tech jak Google LLC, ich algorytm AI wyszukiwarki na PC, nazwę Umedicals interpretuje jako kanadyjski Umedical, niby jedna litera niby jeden składnik, ale efekt może być miażdzący, przekładając to na żywy organizm? błędna recepta w ich telemedycynie lub śmierć z przedawkowania, albo zły składnik farmaceutyczny leku w ich biznesie z tym związanym, wzorem Microsoftu a w końcu za pomocą Google Cloud, chce ta firma zdobyć duży udział klientów z opieki zdrowotnej (wg przekazów naszego wysłannika na niedawnej Konferencji w Las Vegas) i na nich zarabiać, czy tam również będzie tak precyzyjna?.
Od setek lat kosmetyki i środki higieny osobistej odgrywają istotną rolę w naszym życiu. Produkty kosmetyczne ewoluowały od prostych mieszanek i proszków do bardziej złożonych i wyrafinowanych form dawkowania. Dziedzina kosmetyków jest interesująca, zróżnicowana i obejmuje szeroki zakres wiedzy specjalistycznej. Firmy kosmetyczne stale się rozwijają, ponieważ rynek stał się bardzo konkurencyjny. Branża inwestuje wiele w badania i innowacje, aby wyróżnić się na rynku. Ta dynamika zaowocowała rozwojem nowatorskich i innowacyjnych produktów kosmetycznych.
Emolienty są ważnymi składnikami stosowanymi w preparatach do pielęgnacji skóry, które mogą działać jako środki nawilżające poprzez ich potencjał okluzyjny, zapobiegając utracie wody w skórze. Zainteresowanie konsumentów naturalnymi i zrównoważonymi produktami znacznie wzrosło w ciągu ostatnich kilku lat, co wymaga wysiłków ze strony przemysłu kosmetycznego, aby zaprojektować produkty z surowców naturalnego, organicznego i zrównoważonego pochodzenia. Dlatego konieczne jest poszerzenie wiedzy na temat zachowania surowców kosmetycznych, które można wykorzystać jako zrównoważoną alternatywę dla składników syntetycznych.
Oleje roślinne skutecznie zapewniają efekt okluzyjny na skórę ale nie zapewniają wysokiego natychmiastowego efektu okluzji skóry. Jednak większość z nich wykazuje wydajność okluzji skóry porównywalną z wazeliną w ciągu kilku godzin.
Oleje roślinne mogą być stosowane jako zrównoważona alternatywa dla syntetycznych emolientów i są obiecujące w zastępowaniu wazeliny w preparatach do pielęgnacji skóry w odniesieniu do efektu okluzji skóry.
Podstawowymi składnikami kosmetyków typu balsamy kremy etc. są emolienty, środki utrzymujące wilgoć, okludenty, substancje pomocnicze, specjalne cząsteczki (np. ceramidy, pantenol, nikotynamid) i funkcjonalnie odrębne substancje czynne (np. kortykosteroidy, składniki na bazie smoły, keratolityki).
Środki nawilżające zwykle zawierają co najmniej jeden lub kombinację kluczowych składników nawilżających, a mianowicie emolienty (np. dimetikon), środki utrzymujące wilgoć (np. gliceryna, wazelina), a także liczne substancje pomocnicze (np. środki zwiększające przenikanie, konserwanty, regulatory pH) preparaty stabilizujące. Dodatkowe składniki często obejmują wybrane składniki specjalne i substancje czynne. Dobór składników oraz skład i formuła środka nawilżającego są kluczowymi czynnikami przy wyborze odpowiedniego kremu dla siebie.
Emolienty stosowane są w celu poprawy wyglądu i tekstury skóry poprzez wypełnienie szczelin między korneocytami. Przyczynia się to do zwiększenia miękkości, gładkości i sprężystości skóry oraz poprawia jej ogólny wygląd. Najbardziej powszechnymi rodzajami emolientów są silikony, takie jak dimetikon, który jest hipoalergicznym i nie zatyka porów polimerem i jest szeroko stosowany w miejscowych środkach nawilżających. Działa ochronnie na skórę, blokując wilgoć i zmniejszając TEWL (transepidermalna utrata wody z naskórka). Niska energia powierzchniowa dimetikonu i wysoce elastyczny szkielet z polimeru silikonowego pozwala na skuteczne rozprowadzanie na skórze i przyjemne uczucie. Fizyczne i estetyczne właściwości silikonów można kontrolować, zmieniając długość łańcucha i masę cząsteczkową polimeru. Wraz ze wzrostem długości łańcucha rośnie również lepkość silikonów i odwrotnie. Niska lepkość oznacza, że silikon jest w stanie szybko i łatwo się rozprowadzać, zapewniając jednocześnie lekką, jedwabistą skórę, podczas gdy wyższe lepkości umożliwiają silikonom tworzenie bardziej trwałych hydrofobowych (odpychających wodę) filmów o dobrych właściwościach barierowych dla wody.
Humektanty to higroskopijne (przyciągające wodę) substancje, które są w stanie zwiększyć zawartość wody w skórze poprzez zwiększenie wchłaniania wody z leżących poniżej warstw skóry, a mianowicie z głębszych warstw naskórka i skóry właściwej. Humektanty łatwo penetrują warstwę rogową naskórka (łac. stratum corneum SC) i działają jak biologiczne gąbki, które sprzyjają zatrzymywaniu wody w skórze. Ponadto humektanty są również w stanie uwodnić SC poprzez pochłanianie wody ze środowiska zewnętrznego. W konsekwencji SC ma zwykle większą zawartość wody w obszarach, w których zlokalizowane są środki utrzymujące wilgoć.
Gliceryna jest najszerzej przebadanym i stosowanym środkiem utrzymującym wilgoć. Jest także endogennym składnikiem ludzkiej skóry. Gliceryna jest transportowana ze skóry właściwej przez keratynocyty przez transbłonowe białko transportujące wodę/glicerol, akwaporynę 3 (AQP3), a jego właściwości higroskopijne umożliwiają zwiększenie zdolności zatrzymywania wody w uszkodzonym SC. Gliceryna działa w sposób podobny do naturalnego czynnika nawilżającego skóry (NMF), który jest niezbędnym procesem skórnym odpowiedzialnym za odpowiednie nawilżenie SC, homeostazę bariery, złuszczanie i plastyczność. Stosowana miejscowo gliceryna chroni skórę przed czynnikami drażniącymi i przyspiesza regenerację podrażnionej skóry, jednocześnie poprawiając ogólne nawilżenie skóry. Miejscowa gliceryna pomaga również w odbudowie bariery poprzez regulację złuszczania się korneocytów i jest w stanie przywrócić nawilżenie skóry przy niskim poziomie zużycia (od zaledwie 2% v/v do 10% v/v).
Okludenty to substancje lipofilowe (lubiące lipidy), które tworzą warstwę ochronną na skórze i ograniczają TEWL, zatrzymując wodę w najwyższych warstwach skóry i chroniąc przed utratą wilgoci. Najczęściej stosowany okludent, petrolatum lub wazelina (długi, alifatyczny/prosty łańcuch węglowodorów) może dostać się do przestrzeni międzykomórkowej SC i stać się częścią jego struktury lipidowej, zapewniając wewnętrzną okluzję SC, powodując zwiększoną barierę dla utraty wody. Pod tym względem wazelina jest często uważana za najskuteczniejszy składnik nawilżający suchą skórę.
Składniki nieaktywne, powszechnie nazywane substancjami pomocniczymi, są szeroko stosowane w recepturze środków nawilżających i zazwyczaj stanowią większość (≥90%) zawartości tych produktów.
Ze względu na swój charakter fizykochemiczny różne klasy substancji pomocniczych są stosowane w celu zwiększenia funkcjonalności składników aktywnych w produktach terapeutycznych, a także w celu ułatwienia formułowania receptur.
Substancje pomocnicze są często stosowane aby:
1. Poprawić rozpuszczalność, umożliwić włączenie substancji czynnej;
2. Kontrolować uwalnianie, penetrację i przenikanie substancji czynnej;
3. Poprawić ogólną estetykę produktu w celu zwiększenia przestrzegania zaleceń przez pacjenta;
4. Poprawić stabilność substancji aktywnej i produktu;
5. Zapobiegać rozwojowi drobnoustrojów i zanieczyszczeniom (np. konserwanty) oraz
6. Równoważą pH środków nawilżających na bazie wody, tak aby były kompatybilne z naturalnie lekko kwaśnym pH skóry.
Wzmacniacze penetracji to substancje chemiczne, które łatwo niszczą strukturę SC i są powszechnie stosowane w celu ułatwienia aktywnego dostarczania (leków). Zapalenia skóry, którego doświadczają pacjenci, sprzyja nadwrażliwości, a także hamuje funkcję bariery skórnej. Dlatego też skuteczne dostarczanie substancji przeciwzapalnych, takich jak kortykosteroidy, wspomagane odpowiednimi środkami zwiększającymi penetrację, może przynieść całkowitą poprawę funkcji barierowej skóry. Wiele środków zwiększających penetrację, takich jak glikol propylenowy, jest również rozpuszczalnikami, a zatem można je stosować samodzielnie lub w połączeniu z innymi środkami zwiększającymi penetrację, aby ułatwić zarówno podział do, jak i przejście przez SC. Należy jednak zachować ostrożność przy wyborze i stosowaniu chemicznych środków zwiększających penetrację, ponieważ ich nadmierne stosowanie może potencjalnie prowadzić do ogólnoustrojowego wchłaniania substancji czynnej. W związku z tym należy dokonać ostrożnego kompromisu między dostarczaniem terapeutycznej dawki czynnej a ochroną integralności bariery skórnej.
Uważa się, że wzmacniacze penetracji złożone z krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, takie jak glikol propylenowy, integrują się z hydrofilowymi obszarami spakowanych lipidów SC i zwiększają rozpuszczalność tej sfery dla substancji przenikającej, jednak w wysokich stężeniach (powyżej 10%) mogą podrażniać skórę. Z kolei wzmacniacze penetracji złożone z długołańcuchowych kwasów tłuszczowych, takich jak kwas oleinowy, wchodzą pomiędzy hydrofobowe ogony lipidów, zwiększając płynność dwuwarstw lipidowych SC.
Konserwanty są niezbędnymi składnikami preparatów nawilżających do stosowania miejscowego na bazie wody i ogólnie produktów do pielęgnacji skóry, ponieważ chronią je przed potencjalnie szkodliwymi bakteriami.
Bez konserwantów produkty na bazie wody miałyby bardzo krótki okres przydatności do spożycia i w większości musiałyby być przechowywane w niższych temperaturach.
Parabeny, takie jak metyloparaben i propyloparaben, są prawdopodobnie najczęściej stosowanymi składnikami konserwującymi. Mają skuteczność przeciwdrobnoustrojową przeciwko szerokiemu spektrum drożdży, pleśni i bakterii, chociaż są najbardziej skuteczne przeciwko organizmom Gram-dodatnim, takim jak S. aureus.
Chociaż dokładny mechanizm działania parabenów nie jest dobrze poznany, uważa się, że obejmuje on zakłócenie procesów transportu błony komórkowej patogenu i hamowanie syntezy DNA/RNA, ale ogólnie uważa się, że ich działanie hamujące na błonę transport i procesy funkcjonalne mitochondriów są kluczem do ich działania przeciwdrobnoustrojowego.
Popularność parabenów opiera się na kilku zaletach w porównaniu z alternatywnymi konserwantami, w tym na ich szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego, stabilności w szerokim zakresie temperatur i pH, niskim stopniu toksyczności ogólnoustrojowej, niskiej częstotliwości uczulania, wystarczającej rozpuszczalności w wodzie, dobrze udokumentowanym bezpieczeństwie i brakiem zapachu, smaku lub koloru.
Oprócz stabilności chemicznej składników i samego preparatu, pH jest kluczowym czynnikiem w przypadku środków nawilżających. Ważna jest nie tylko bezwzględna wartość pH, ale również zdolność buforowania ma kluczowe znaczenie dla naturalnego kwaśnego płaszcza skóry.
Zdolność buforowa opisuje zdolność preparatu do utrzymywania wartości pH na prawie stałym lub zbliżonym do naturalnego pH skóry. Można to osiągnąć przez dodanie regulatorów pH do preparatu. Naturalne pH powierzchni skóry większości części ciała jest lekko kwaśne i mieści się w zakresie pH 4,1–5,8, jest to cecha, która może mieć znaczący wpływ na reakcję skóry na produkt.
Powszechnie przyjmuje się, że stosowanie produktów o odczynie zasadowym lub o niezrównoważonym pH, takich jak mydła, środki czyszczące i kremy, prowadzi do uszkodzenia bariery skórnej z jednoczesnym wzrostem pH, zarówno w skórze zdrowej, jak i chorej.
Czas trwania tego wzrostu pH skóry zależy od stanu skóry, częstotliwości aplikacji i składu produktu. Dlatego każdy produkt do pielęgnacji skóry jest potencjalnym modyfikatorem pH powierzchni skóry, a pH takich produktów musi być dostosowane do pH fizjologicznego w trakcie ich opracowywania.
Niektóre z najczęściej stosowanych regulatorów pH w środkach nawilżających obejmują aminometylopropanol i kwas cytrynowy. Aminometylopropanol to syntetycznie wytwarzany regulator pH, który jest klasyfikowany jako alkohol alifatyczny. Jest powszechnie stosowany w preparatach, gdy jest stosowany w niskich stężeniach. Kwas cytrynowy to słaby alfa-hydroksykwas (AHA), który naturalnie występuje w roślinach i zwierzętach. Większość kwasu cytrynowego pochodzi z owoców cytrusowych, takich jak pomarańcze, cytryny, grejpfruty i limonki. Stosowany w niewielkich ilościach służy jako skuteczny regulator pH.
Nowe generacje środków nawilżających zawierają specjalne lub uzupełniające składniki oprócz podstawowych składników nawilżających wyszczególnionych powyżej. Typowe przykłady takich składników to: ceramidy, które pomagają uzupełnić niedobory lipidów, uniwersalny pantenol (prowitamina B5), który chroni skórę o właściwościach nawilżających i przeciwzapalnych i „cudowna cząsteczka” nikotynamid (znany również jako niacynamid i witamina B3).
Ceramidy, obok cholesterolu i wolnych kwasów tłuszczowych, są dominującymi składnikami SC i stanowią 30-40% masowych macierzy lipidowej SC. Składają się one z długołańcuchowych zasad sfingoidów (np. sfingozyny), które są połączone z wolnymi kwasami tłuszczowymi o długim łańcuchu. Włączenie naturalnie występujących w skórze ceramidów, takich jak hydroxylauroyl phytosphingosine; ceramid I (ceramid EOP) i ceramid III (ceramid NP) do miejscowych środków nawilżających może pomóc w poprawie zarówno zdrowej, jak i chorej skóry poprzez zastąpienie obniżonych lub nawet zubożonych poziomów ceramidów.
Funkcjonalny SC odgrywa nieodzowną rolę w zapewnieniu elastyczności i integralności strukturalnej skóry. Dlatego nawet subtelna zmiana lub zaburzenie ilości, właściwości fizykochemicznych i organizacji ceramidów SC może potencjalnie zainicjować i/lub zaostrzyć stany chorobowe skóry.
Pantenol jest biologicznie aktywnym składnikiem kompleksu witamin z grupy B, który jest podstawowym składnikiem skóry, włosów i paznokci. Stosowany miejscowo Pantenol jest skutecznie wchłaniany przez naskórek i szybko przekształcany w kwas pantotenowy, który następnie przekształca się w acetylo-koenzym-A (Acetylo-CoA). Acetylo-CoA jest niezbędnym mediatorem wielu reakcji biochemicznych w komórkach skóry i jest niezbędny dla optymalnego poziomu energii, funkcji bariery, nawilżenia, elastyczności i siły. Ponadto pantenol może działać zarówno jako środek zmiękczający, jak i utrzymujący wilgoć. Jako środek zmiękczający skórę może pomóc uszczelnić pęknięcia w skórze, zatrzymując wodę, co z kolei przyczynia się do miękkości i gładkości skóry. Jako środek utrzymujący wilgoć może skutecznie wiązać i zatrzymywać wodę, zmniejszając ilość TEWL przez skórę i pomagając jej zachować wilgoć, miękkość i elastyczność.
Nikotynamid, który łatwo przenika przez skórę, szybko staje się wszechobecnym składnikiem miejscowej pielęgnacji skóry w szeregu preparatów nawilżających. Szereg badań klinicznych pokazuje, że stężenie miejscowych produktów nikotynamidowych może wzrosnąć do 10%, ale pożądane efekty można osiągnąć już przy stężeniach tak niskich jak 2-5%.
Nikotynamid zapewnia długą listę korzyści związanych z pielęgnacją skóry, w tym jego zdolność do:
1. Wspierania struktury i funkcji bariery skórnej poprzez ułatwianie tworzenia ceramidów i keratyny;
2. Poprawić koloryt i teksturę skóry; oraz
3. Ogólnie zwiększają skuteczność środków nawilżających.
Na przykład, sformułowany w połączeniu z gliceryną, środek nawilżający zawierający nikotynamid może bardzo skutecznie poprawić integralność SC, a tym samym z czasem zmniejszyć suchość skóry. Ponadto wykazano, że nikotynamid ma właściwości przeciwzapalne i przeciwutleniające, z których te ostatnie mogą pomóc w zmniejszeniu szkodliwych skutków promieniowania UV, fotostarzenia i stresu oksydacyjnego. Odpowiednie stężenie miejscowego nikotynamidu dla każdej osoby może zależeć od rodzaju i stanu skóry, pamiętając, że w niektórych przypadkach wysoki poziom nikotynamidu może powodować reakcję alergiczną u osób podatnych na alergie skórne.
Oprócz środków nawilżających, produkty kosmetyczne mogą wykorzystywać substancje aktywne np.: kortykosteroidy (np. hydrokortyzon, maślan klobetazonu, furoinian mometazonu), substancje czynne na bazie smoły (np. smoła węglowa, smoła sosnowa) i keratolityki (np. kwas salicylowy). Składniki aktywne są zawarte w celu leczenia określonych objawów chorób skóry, takich jak stany zapalne, swędzenie, i razem z zastosowaniem bazy nawilżającej może pomóc w radykalnej poprawie miejsc smarowanych.
Kortykosteroidy, ich mechanizm działania obejmuje zmniejszenie zaczerwienienia skóry i ekspresję mediatorów przeciwzapalnych. Efekty te są wywierane przez wewnątrzkomórkowe receptory kortykosteroidów, które regulują transkrypcję genów, w tym kilka kodujących mediatory prozapalne. Miejscowe kortykosteroidy klasyfikuje się na podstawie ich działania zwężającego naczynia krwionośne skóry, w zakresie siły (potencji):
1. Bardzo mocne/bardzo silne (np. propionian klobetazolu 0,05%);
2. Wysokie (np. furoinian mometazonu 0,1%);
3. Umiarkowane (średnie) (np. walerianian betametazonu 0,1%) i
4. Niskie (np. hydrokortyzon 1,0%).
Wybór kortykosteroidu o odpowiedniej sile działania wraz z odpowiednim preparatem do stosowania powinien opierać na preferencjach i wieku reflektanta. Kortykosteroidy o mniejszej sile działania, takie jak hydrokortyzon, należy stosować na twarz, okolice wyprzeniowe i obszary podatne na atrofię steroidów (np. przedramiona).
Substancje czynne na bazie smoły. Smoła sosnowa była prawdopodobnie produkowana w Skandynawii od epoki żelaza, a jej zastosowanie w medycynie zostało po raz pierwszy opisane przez Hipokratesa ponad 2000 lat temu w starożytnej Grecji w leczeniu szeregu chorób skóry ze względu na jej właściwości kojące i antyseptyczne. Smoły sosnowej nie należy mylić ze smołą węglową, która jest produkowana z węgla od około 100 lat.
Obecnie jest dostępna w różnych postaciach, od żeli, po balsamy i kostki myjące bez mydła. Jako skuteczna substancja przeciwzapalna, przeciwbakteryjna i przeciwgrzybicza, dziegieć sosnowa jest stosowana na skórę w celu łagodzenia swędzenia i stanów zapalnych związanych z szeregiem suchych, swędzących, łuszczących się lub zapalnych chorób skóry.
Ze względu na swój naturalny skład chemiczny i złożoność, mechanizm działania smoły węglowej nie jest dobrze poznany, ale prawdopodobnie hamuje syntezę DNA i zmniejsza proliferację keratynocytów. Smoła węglowa jest często stosowana jako monoterapia lub w połączeniu z innymi strategiami postępowania. Uważa się, że smoła sosnowa wywiera swoje działanie poprzez zmniejszenie syntezy DNA i aktywności mitotycznej (podziału komórkowego), co sprzyja powrotowi do normalnego rozwoju keratyny.
Keratolityki, takie jak kwas salicylowy, są łatwo stosowane jako składniki aktywne w wielu preparatach, ale mogą mieć szczególne zastosowanie tam gdzie występuje nagromadzenie keratynocytów na skórze. Keratolityki wspierają fizjologiczny proces złuszczania skóry, a także zmniejszają spójność między komórkami w SC, w efekcie rozluźniając spoiwo, które utrzymuje razem keratynocyty. Kwas salicylowy powoduje złuszczanie naskórka, będąc jednocześnie bezpiecznym w użyciu i nie wpływającym na jakościowe lub ilościowe zmiany w strukturze żywego naskórka.
Ważne aby różnego rodzaju, żele, kremy, maście, maseczki działały zgodnie z przeznaczeniem. Ważnym początkowym czynnikiem, który należy wziąć pod uwagę, jest suchość skóry.
Sam zakup jakiegokolwiek produktu to jak już większość z Was się orientuje jest procesem psychologicznym, niekoniecznie racjonalnym, bez podparcia się rzetelną wiedzą zweryfikowaną w kilkunastu niezależnych żródłach na temat reakcji swojego organizmu. A w przypadku kosmetyków dochodzi jeszcze element snobistyczny.
Znasz zapewne w swoim otoczeniu ludzi, którzy mają półki w łazience wypchane brandowymi okropnie drogimi kosmetykami: kremy, perfumy etc.? To nic, że na ich skórę (nie są „gruboskórni”) działają one agresywnie i że sami oni używają innych tanich bardziej wazeliniarskich (wazelina) i neutralnych, grunt to nacieszyć oko swoje i gości tzw. pozornym luksusem. Albo ryzykują ich używanie, bo cóż znaczy zaczerwieniona skóra i łzotok jeśli kupiłam perfum, który używała Alexis Colby, to niewątpliwie awans społeczny go mieć.
To słowa mało znane politykom, ale pokora i umiar i Twoje indywidualne reakcje organizmu są najważniejsze (nie tylko te od Influencera czy gwarancje działania z ulotki Producenta) jak w przypadku wszystkiego co ma wpływ na Twoje zdrowie to podstawa.
Po tym wprowadzeniu o podstawowych składnikach grupy kosmetyków (bez ich bardzo szczegółowego wymieniania), dobrnęliśmy do drugiej części niniejszego artykułu.
Ostatni Raport WHO dotyczący łuszczycy mówi, że ta bolesna, szpecąca choroba skóry i paznokci, dotyka około 100 milionów ludzi na całym świecie (ta liczba jest niedoszacowana) i że nadal nie jest znana przyczyna ani lekarstwo na tę chorobę niezakaźną, która wiąże się również z dyskryminacją i stygmatyzacją osób nią dotkniętych.
Łuszczyca nie jest jedynie chorobą skóry, ale raczej wielosystemowym zaburzeniem zapalnym. W związku z tym choroby współistniejące, w tym między innymi choroby układu sercowo-naczyniowego i zespół metaboliczny, odgrywają istotną rolę w podejmowaniu decyzji terapeutycznych. Mimo, że choroby współistniejące u pacjentów z łuszczycą są powszechne, są one zwykle zaniedbywane.
Patogeneza chorób współistniejących, zarówno ogólnoustrojowych jak i dermatologicznych, u pacjentów z łuszczycą pozostaje nieznana, jednakże wspólne szlaki zapalne, mediatory komórkowe, podatność genetyczna i wspólne czynniki ryzyka są hipotezami, które mogą być uwarunkowaniami przyczyniającymi się.
Pacjenci z łuszczycą częściej mają przynajmniej jedną inną chorobę autoimmunologiczną, w tym bielactwo, łysienie plackowate i autoimmunologiczne choroby pęcherzowe.
Czym łagodzić objawy obok wizyty u odpowiedniego specjalisty?
Podstawowe dodatkowe składniki do kompletu, abyś lepiej zrozumiał.
Witamina E jest najbardziej znanym rozpuszczalnym w tłuszczach nieenzymatycznym przeciwutleniaczem, głównie ze względu na swoją zdolność do hamowania aktywności proutleniaczy generowanych przez reaktywne formy tlenu. Witamina E może eliminować wolne rodniki wywołane przez czynniki endogenne i/lub egzogenne, takie jak promieniowanie ultrafioletowe, leki i zanieczyszczenia, unikając ich szkodliwego działania. Działanie przeciwutleniające witaminy E jest bezpośrednio związane z jej zdolnością do hamowania peroksydacji lipidów w nienasyconych kwasach tłuszczowych, wbudowując się w błony komórkowe, co skutecznie hamuje peroksydację lipidów.
Niektóre badania sugerują, że uboga dieta w witaminę E może mieć związek z chorobami skóry. Doustna suplementacja witaminy E jest zalecana w wielu terapiach skórnych, takich jak: zespół żółtych paznokci, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, owrzodzenia skórne, owrzodzenia ciśnieniowe i oparzenia, podrogowe krostkowe zapalenie skóry, twardzina, grzybica, wapnienie skóry, objawy Raynauda i choroby zapalne. Doustna suplementacja witaminy E może zmniejszyć pigmentację w melazmie i zmianach w kontaktowym zapaleniu skóry, wykazano również remisję atopowego zapalenia skóry, zapobieganie reakcji na oparzenia słoneczne, jak również późniejszym przewlekłym uszkodzeniom skóry. Witamina E w połączeniu z innymi antyoksydantami wykazała pozytywne wyniki miejscowo w fotoprotekcji, jak również opóźnia wzrost czerniaka poprzez promowanie apoptozy komórek nowotworowych i hamowanie angiogenezy wspomaganej przez VEGF. Inne wyniki stosowania alfa-tokoferolu: poprawa drobnych linii okołoustrojowych, szorstkości, blasku, napięcia skóry, elastyczności, gęstości, produkcji kolagenu i ogólnego wyglądu poprzez kliniczne oceny skóry. Miejscowe stosowanie octanu tokoferolu znacząco zmniejsza nasilenie rumienia, obrzęku i wrażliwości skóry związanej z oparzeniem słonecznym przez UVB. Trudno jest określić aktywność antyoksydacyjną witaminy E in vivo, ponieważ jest ona naturalnie obecna w skórze, ale z wyizolowaną formą i jej pochodnymi może być eksplorowana w produktach stosowanych miejscowo.
Witamina A jest niezbędnym mikroelementem wymaganym w niewielkich ilościach przez człowieka w całym cyklu życia do pełnienia wielu funkcji metabolicznych. Jest ważny dla wzrostu i rozwoju, utrzymania funkcji odpornościowych i utrzymania integralności komórek nabłonka, dobrego widzenia, reprodukcji, a także metabolizmu lipidów. Witamina A jest również ważnym przeciwutleniaczem, właściwością wspólną odpowiednio z witaminami E i C. Stale odkrywane są nowe funkcje biologiczne witaminy A, takie jak metabolizm lipidów, reakcja na insulinę, bilans energetyczny i układ nerwowy.
Witamina A jest witaminą rozpuszczalną w tłuszczach, a także składa się z grupy nienasyconych odżywczych związków organicznych. Związki te obejmują preformowaną witaminę A, która występuje w postaci retinolu (alkohol), retinalu (aldehyd), kwasu retinowego (nieodwracalnie utleniona forma retinolu) oraz kilku prowitaminowych karotenoidów (głównie β-karotenu). Preformowana witamina A może być pozyskana z diety tylko w żywności pochodzenia zwierzęcego i jest najobficiej występującą formą witaminy A w organizmie człowieka. Retinol jest żółtą substancją rozpuszczalną w tłuszczach, przyswajalną formą witaminy A obecną w zwierzęcych źródłach pokarmu. Taka budowa chemiczna sprawia, że jest słabo rozpuszczalny w wodzie, ale łatwo przenosi się przez dwuwarstwy lipidowe błon. Retinol jest alkoholem i wiadomo, że jest niestabilny. Witamina A występuje w ludzkich tkankach głównie w postaci estrów retinylu, co wyjaśnia, dlaczego witamina ta jest komercyjnie produkowana i podawana w postaci estrów octanu retinylu lub palmitynianu. Estry retinylowe zostaną następnie przekształcone w retinole w jelicie cienkim. Prowitamina A pochodzi z pokarmów pochodzenia roślinnego głównie w olejach, owocach i warzywach. β-Karoten jest głównym źródłem prekursora witaminy A z roślin i jest reprezentowany jako dwie połączone grupy retinylowe. Cząsteczki te przyczyniają się do całkowitego poziomu witaminy A w organizmie. Wszystkie formy witaminy A posiadają pierścień β-jononowy, który jest przyłączony do łańcucha izoprenoidowego (grupa retinylowa). Obie te cechy strukturalne są niezbędne, aby witamina mogła wywierać aktywność biologiczną. Do karotenoidów zawierających pierścień β-jononowy należą α-karoten, β-karoten i ksantofil β-kryptoksantyna.
Witaminę A można znaleźć w różnych produktach spożywczych. Biodostępność karotenoidów w żywności jest zmienna, ponieważ skuteczność procesów metabolicznych przekształcających karoten w retinol jest różna u poszczególnych osób.
Pokarmy bogate w retinol to mięso, masło, margaryna wzbogacona retinolem, produkty mleczne i jaja, natomiast pokarmy bogate w β-karoten to warzywa i owoce (np. słodkie ziemniaki, marchew, ciemnozielone warzywa liściaste, słodka czerwona papryka, mango). Kilka przetworzonych produktów spożywczych zostało wzbogaconych w witaminę A i są one dobrym źródłem tej witaminy, np. płatki kukurydziane, słodowe mleko w proszku i mleko w proszku. Żywność zawierająca pro-witaminę A karotenoidy ma zwykle mniej biologicznie dostępnej witaminy A, ale jest bardziej przystępna niż produkty zwierzęce.
Za duża podaż w organiżmie i spożycie wzbogaconej żywności i suplementów w witaminę A, mają skutki uboczne które mogą występować w dwóch postaciach, znanych jako hiperwitaminoza A i hiperkarotenemia.
Wody siarkowe, wody mineralne zawierające siarkowodór w roztworze, o charakterystycznym zapachu zgniłych jaj, wypływają z częstych źródeł na obszarach dotkniętych zjawiskami postwulkanicznymi i są często stosowane w leczeniu chorób skóry.
Siarka niemetalowa zwykle pochodzi z kombinacji minerałów, najczęściej w siarczkach miedzi, żelaza, ołowiu i lub w siarczanach, takich jak bar, wapń, magnez i sód. Zwykle występuje w złożach soli i regionach wulkanicznych.
Korzyści zdrowotne: Nawadatenie bogatymi w siarkę wodami mineralnymi jest stosowane w medycynie od czasów starożytnych, notowano je w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie. Znana również jako “naturalny minerał piękna”, ponieważ organizm potrzebuje go do produkcji kolagenu, który pomaga w elastyczności skóry i utrzymuje nas młodo. Siarka jest zawarta w każdej komórce ciała (tak tak ten zapach zgniłych jaj). Około 0,25 procent całkowitej masy ciała to siarka. Jest najbardziej skoncentrowana w keratynie, która zapewnia mocne włosy, paznokcie i skórę. Siarka łagodzi podrażnienia skóry i pomaga chronić organizm przed toksynami w środowisku. Stany zapalne można złagodzić, biorąc kojące kąpiele w gorących źródłach siarki.
Na powyższej bazie, przeanalizowaliśmy skład, cechy organoleptycznie (w tym wrażenia węchowe dobrze kamuflujące dzięki dodatkom naturalny zapach siarki), i wstępnie zachowanie na skórze trzech produktów: Krem do twarzy Dr Duda Buski krem siarczkowy nawilżający A+E, a także linię specjalną tego producenta skierowaną dla osób m.in. z łuszczycą w postaci żelu i oliwki
REKOMENDUJEMY POZYTYWNIE te produkty.
