Ciąża u człowieka trwa około 40 tygodni (ok. 280 dni) od ostatniej miesiączki do przyjścia na świat dziecka. Może zdarzyć się tak, że dzieci rodzą się wcześniej od 28 tygodnia ciąży oraz później do 45 tygodnia, w jednym i drugim przypadku mają znaczną szansę na przeżycie.
Poród rozpoczyna się długą serią mimowolnych skurczów macicy, nazywanych skurczami porodowymi ( bólami porodowymi).
Poród można podzielić na trzy fazy:
I faza – trwa około 12 godzin, wtedy skurcze przemieszczają płód w kierunku macicy, która się rozszerza i zmienia kształt tak, aby główka dziecka mogła się przez nią przecinać. W fazie tej pęka owodnia, uwalniając około 1 litra płynu owodniowego, który wypływa na zewnątrz przez pochwę.
II faza – trwa od 20 minut do godziny, wtedy dziecko przychodzi na świat. Z każdym przychodzącym skurczem kobieta prze i płód wypychany jest na zewnątrz za pomocą połączonych skurczów macicy i powłok brzusznych.
Kiedy urodzi się dziecko, skurcze macicy wypychają krew płodową z łożyska do układu krwionośnego noworodka. Gdy tętno w pępowinie ustaje, zostaje ona przecięta i zawiązana i jednocześnie dziecko rozpoczyna samodzielne życie. Pozostałość po pępowinie to pępek.
III faza – trwa 10-15 minut po narodzinach dziecka, wówczas łożysko odkleja się od ściany macicy a następnie kolejne skurcze powodują wydalenie łożyska i błon płodowych. Po porodzie wymiary macicy ulegają zmniejszeniu a jej wyściółka szybko się regeneruje.
Często podczas porodu podawane są środki hormonalne, np. oksytocyna, która zwiększa częstość i siłę skurczów macicy.
Czasem przy porodzie wymagana jest interwencja medyczna, np. kleszcze oraz rozwiązanie chirurgiczne, tzw. cesarskie cięcie, które polega na przecięciu powłok brzusznych i ściany macicy.
Bywa również tak, że do porodu nie dochodzi, gdyż następuje poronienie ( aborcja spontaniczna), zachodzi ona bez żadnej interwencji i jest biologicznym mechanizmem, który niszczy rozwijający się zarodek.
